بررسی اپیدمیولوژی و روند تغییرات بروز سرطان در سالمندان ایران طی سال‏های ۱۳۸۸-۱۳۸۲

زمینه و هدف: سرطان در افراد مسن به طور فزاینده ای در حال افزایش است. با توجه به ساختار جمعیتی کشور انجام مطالعه ای که اپیدمیولوژی و روند تغییرات بروز سرطان را در سالمندان کشور مشخص کند ضروری می‏باشد، لذا این مطالعه با هدف بررسی اپیدمیولوژی و روند بروز سرطان در سالمندان ایران از سال 1382 تا 1388 صورت گرفته است. مواد و روش‏ها: مطالعه حاضر به صورت مقطعی و با استفاده از تحلیل داده های موجود انجام گرفته است و از داده های منتشر شده سیستم ثبت کشوری موارد سرطان در آن استفاده شده است. در این مطالعه کلیه موارد ثبت شده کشوری سرطان در سالمندان طی سال‏های 82 تا 88 در کل کشور مورد بررسی قرار گرفته است. میزا ن بروز موارد گزارش شده سنی با روش استاندارد سازی مستقیم و با استفاده از جمعیت استاندارد جهان محاسبه شده است. آزمون روند خطی کوکران-آرمیتاژ نیز جهت بررسی تغییرات روند میزان بروز و با استفاده از نرم افزار winpepi انجام شد. یافته ها: بررسی آمار مرکز ثبت سرطان نشان می دهد که بروز سرطان ها با افزایش سن افزایش یافته و بیشتر موارد سرطان در سالمندان (افراد بالای 60 سال) اتفاق افتاده است، به طوری که حداکثر بروز در سن 80 تا 84 سال بوده است، ولی پس از سن 85 کاهش یافته است. شایع‏ترین سرطان در این فاصله زمانی(82 تا 84) در میان سالمندان سرطان پوست بوده است. هم‏چنین طبق این آمار میزان بروز سرطان ها در میان مردان سالمند بالاتر از زنان سالمند بوده است. نتیجه گیری: بر اساس نتایج، روند بروز سرطان در سالمندان در حال افزایش می‏باشد و با افزایش سن، بروز انواع مختلف سرطان ها افزایش می یابد. از این رو اجرای برنامه های غربال گری و آموزش های لازم در زمینه تشخیص زودرس و دوری از مواجهه با عوامل خطر، برای کاهش ابتلا به سرطان در سالمندان ایرانی می تواند مفید باشد.